Visit us at www.belgian-wings.be
http://www.facebook.com/groups/Belgianwings
http://www.sv4b.be/ http://www.wingsofmemory.be/Eng.htm www.belgianaviationnews.be
Many happy landings
Search This Blog
2018-05-16
[AirOnline.nl] 151 / V Grumman US-2N Tracker van MLD toont zijn “Brute kracht” bij Aviodrome
Forwarded message - From: AirOnline.nl
Berend Jan Floor geplaatst:" Zaterdag 28 april 2018 - Vandaag was het zo ver, de pas gespoten Grumman Tracker van het Aviodrome werd aan het publiek getoond. Dat gebeurde tijdens het evenement "Brute Kracht: Planes & Cars" op 28 en 29 april bij dit grote luchtvaartmuseum. "
Zaterdag 28 april 2018 - Vandaag was het zo ver, de pas gespoten Grumman Tracker van het Aviodrome werd aan het publiek getoond. Dat gebeurde tijdens het evenement "Brute Kracht: Planes & Cars" op 28 en 29 april bij dit grote luchtvaartmuseum.
De 151 – zoals de originele marineregistratie was – is in volle glorie hersteld. Jarenlang was het getooid in een KLM-kleurenschema. Dat was aangebracht toen het als sleutelkist diende voor de KLM-bedrijfsschool op Schiphol. Dit voorjaar is het voorzien van een nieuwe (origineel matte) verflaag in de Satys-spuithal op Lelystad Airport.
Deze Grumman Tracker was een onderzeeboot bestrijder en heeft dienstgedaan op Nederlands enige vliegdekschip, de Karel Doorman. Na de buitengebruikstelling van dit schip was Vliegkamp Valkenburg bij Leiden de thuisbasis. Ook hebben Trackers op Hato op Curacao gediend. De thuisbasis was/is op de kist aangebracht, in dit geval een V (van Valkenburg). De code D en H gold respectievelijk voor de Karel Doorman en Hato.
Vanaf 1960 zijn deze toestellen bij de Nederlandse strijdkracht in dienst geweest. De typeaanduiding was S2F-1. Deze 151 is omgebouwd tot doelsleper en heeft daardoor een andere aanduiding gekregen, US-2N. Dit is ook op de kist, onder de staart, aangebracht. Er is soms wat discussie over de juiste typebenaming. Wat mij betreft maken we er geen quizvraag van, maar rekenen we alles goed! Het is en blijft een Tracker…
De Marine Luchtvaartdienst (MLD) bestaat momenteel 100 jaar. Des te mooier dat het Aviodrome dit toestel een opknapbeurt heeft gegeven. Het is daarmee een van de mooiere voorbeelden van het – helaas voorbije – luchtvaarthoofdstuk van de MLD.
Tot vandaag heeft het Aviodrome angstvallig geprobeerd om de 151 uit beeld van de media te houden. Des te meer aandacht kon het toestel vandaag krijgen. De afgelopen tijd was het afgedekt met doeken en achter schotten geplaatst in de T2-hangaar van het Aviodrome. Daar staan de operationele museumkisten gehuisvest.
Brute kracht
Het evenement waar de 151 werd "onthuld" heette "Brute kracht". Een mooie gelegenheid voor de Tracker om zijn brute kracht te tonen. Deze museumkist is namelijk allesbehalve een statisch object. Het beschikt over twee draaiende Wright Cyclone motoren en de hydraulische systemen functioneren allemaal. Alleen vliegen zit er niet meer in met deze oude zeerot.
De Tracker was op zaterdagochtend nog even voor het publiek aan het zicht onttrokken. Rond 12 uur was het de bedoeling dat het - ondersteund met mysterieuze rook – zijn rentree zou maken op het evenement. Zo geschiedde.
Vanuit rook kwam de tracker langzaam tevoorschijn. Getrokken door een trekker, die nog op de Karel Doorman heeft dienstgedaan, trok Raymond Oostergo – Collectiebeheerder van het Aviodrome – de marinekist het platform op. Daarna werden de blokken voor de wielen geplaatst en de powerunit aangekoppeld.
Cranking
De crew moest voor de start eerst de motoren cranken. Dat wil zeggen, de propellers werden een paar slagen gedraaid om de olie overal door de motor te krijgen voordat er gestart wordt. Voor mij een nieuwe term, zo zie je maar, er is altijd wat te leren!
Daarna stapte een driekoppige bemanning in. Op de linker stoel nam Dean Dicke plaats, rechts werd bemand door William Groot en oud marineman Gerrit Sterken nam plaats op de "jumpseat".
Showtime
Een voor een kwamen de motoren tot leven. Hoewel koud, oud en stram, sloegen de twee Wright Cyclone R-1820-82(WA) motoren vrijwel direct aan en draaiden keurig en rustig op lage toeren. Zo konden de stermotoren van ieder 1.525 pk (1.120 kW) even warmdraaien en kon de hydrauliek op druk komen.
Gecoördineerd middels gebaren door een van de vrijwilligers die voor de kist stond werd achtereenvolgens het torpedoluik bediend, de MAD-boom (voor opsporing van onderzeeërs) en – als hoogtepunt – de vleugels.
Deze opgevouwen vleugels zorgden ervoor dat op een vliegdekschip het toestel veel minder ruimte innam en goed gemanoeuvreerd kon worden. Kort voor de start werden deze dan uitgeklapt, een systeem dat nog altijd werkt aan dit toestel. Erg leuk om te zien! Een mooie show!
Vrijwilligers
Aan het einde van de demonstratie, toen de motoren weer het zwijgen was opgelegd, viel de vrijwilligers van het Tracker-project een applaus ten deel van het aanwezige publiek. En terecht!
Er zijn de afgelopen jaren heel wat vrije uurtjes in dit vliegtuig gestoken, met een zichtbaar – en vooral ook hoorbaar – resultaat. Een mooi voorbeeld hoe een ogenschijnlijk statische museumcollectie met oude vliegtuigen toch levend en aansprekend gehouden kan worden. Pluim voor de vrijwilligers van het Aviodrome!
Finishing touch
Na afloop van de demonstratie was er even de gelegenheid om de Tracker van dichtbij te bekijken. Het spuitwerk is mooi uitgevoerd. Wel moeten er nog tal van tekstjes en instructies op diverse plekken op het toestel aangebracht worden. Dat is iets voor de komende tijd. De mallen voor deze opschriften zijn in de maak en worden er naderhand nog keurig opgespoten. Dat maakt het toestel helemaal af.
Van binnen ziet de Grumman er ook mooi uit. De cockpit functioneert nog gewoon. Meer dan terecht dat vrijwilliger Dean Dicke met een smile vanuit de linkerstoel om kan kijken na de demo.
Ook wordt nog gezocht naar een paar onderdelen om de kist helemaal af te maken. Zo moeten er nog nieuwe kapjes op de navigatielichten aan het einde van de vleugels komen.
En hoewel er voldoende oude Trackers in de woestijn in Arizona staan, bij Davis-Monthan, is het toch lastig om hier aan te komen. Het zijn dan wel oude gevechtsvliegtuigen, uitvoer van onderdelen is hiervan nog steeds aan strikte regels gebonden.
Ook de installatie voor het sleepdoel van deze US-2N moet nog opgeknapt worden. Dit onderdeel hoort onder de vleugel en van hieruit werd het sleepdoel gevierd zodat hierop geoefend kon worden. Het onderdeel stond vandaag ook bij de 151 opgesteld. Alleen het originele sleepdoel ontbreekt helaas.
Patch
Er waren voor de crew van dit Grumman-team speciaal patches met betrekking tot dit toestel gemaakt. Deze werden vol trots op de overalls gedragen. Unieke emblemen, een lust voor het oog. Ze zijn in een zeer beperkte oplage van 40 geproduceerd. We zijn dan ook erg gelukkig dat we een van de drie laatst overgebleven exemplaren aan onze eigen collectie hebben kunnen toevoegen.
Meer brute kracht
Naast de Grumman Tracker waren er op dit evenement ook een aantal imposante Amerikaanse trucks afgekomen. Deze stonden gebroederlijk naast elkaar opgesteld.
Hoewel dit flinke "bakbeesten" zijn met de nodige pk's in het vooronder, ze vallen toch weer in het niet als je ze in de schaduw van een Boeing 747 Jumbojet plaatst.
Aan de grote koningen van de weg kon veel plezier beleeft worden. Goed voor een selfie voor Facebook of om lekker in rond te springen daar waar het een vrachtautospringkussen (3x de woordwaarde) betreft.
Jet-truck
Om de verbinding tussen de trucks en de vliegtuigen te maken was er een jet-aangedreven truck. Op deze vrachtauto zijn twee Rolls-Royce Royce Viper straalmotoren geplaatst, deze zijn goed voor zo'n 12.000 Newton aan kracht (en niet 12.000 pk zoals bij deze truck soms een beetje te enthousiast vermeld wordt…) Dit type motor werd onder andere toegepast in de BAC Jet Provost en Strikemaster (en ook niet op een F-4 Phantom zoals bij deze truck soms een beetje te enthousiast vermeld wordt...).
Helaas kon deze truck niet voluit gaan bij het Aviodrome. Daarvoor is de ruimte op het eigen terrein simpelweg te beperkt en de taxibaan op het vliegveld was geen optie, er werd immers ook nog gewoon gevlogen op het vliegveld.
Om toch een idee te hebben hoe zoiets er in alle hevigheid uitziet, hieronder een plaatje van een jet-truck (Shockwave) uit de Verenigde Staten. Veel show, met veel vuur en rook, kortom spektakel.
Messerschmitt
Er stonden ook een aantal potente personenwagens opgesteld. Sommige nieuw, andere op leeftijd. Een mooie verbinding daarbij met de luchtvaart vormde een aanwezige Messerschmitt driewieler uit 1957.
De vermaarde vliegtuigbouwer uit de Tweede Wereldoorlog legde zich in latere jaren toe op het bouwen van meer vredelievendere driewielertjes. De Kabinenroller KR200 is een leuke rariteit en een mooie klassieker vandaag de dag.
Er waren nog meer auto's met een verbinding naar de luchtvaart. Er stonden merken als SAAB, Porsche of BMW. Allemaal fabrikanten die naast auto's ook vliegtuigen of vliegtuigmotoren hebben gebouwd.
Lelijk eendje
Ja, er stond ook een lelijke eend tussen de tentoongestelde auto's, een mooie Citroën 2CV. Het echte lelijke eendje van vandaag stond echter achter de T2-hangaar. Met zo'n prachtige "zwaan" als de 151 is de andere Grumman Tracker van het museum - de 159 - toch echt het "lelijke eendje". Deze minder toonbare warbird moest zijn plekje even opgeven en was buiten beeld gereden. Zelfs de wereld van oud ijzer kan soms wreed en meedogenloos zijn…
Met dank aan het Aviodrome voor de geboden "frontrow" bij deze rentree van de Tracker.